***شبکه و کامپیوتر***
گرچه ممکن است در نگاه اول کد شدن مشکلات باعث ایجاد دردسر شود ولی مشکلات مربوط به امنیت مشخص خواهند بود و وقتی که ، پی آمد های امنیتی با سرورهای IPv6 پیش بیاید ، اطمینان بیشتری در کشف آن خواهیم داشت . هنوز یک مشکل دیگر با IPv6 باقی مانده و آن این است که باید با تمام مشکلات امنیتی که این تغییر احتمالاً باعث آن می شود مقابله کرد . اجرای IPv6 امنیت رمزنگاری را پیشنهاد می کند که از زمان استاندارد (IP sec) اجباری شده است،این خصوصیات IPv6 باید با این استاندارد هماهنگ باشد ، پس همه سرورهای DNS،سرورهای شبکه و جستجوگرهای شبکه کد های جدیدی خواهند داشت( هر مشکل امنیتی کد مخصوص به خود را خواهد داشت) یک مشکل دیگر برای IPv6 این است که مسیر یاب ها به مدارهای مجتمع خاصی مجهز هستند که به راحتی می توانند بسته های اطلاعاتی IPv4 را هدایت کنند ولی این مسیریاب ها سخت افزارهای مشابهی برای V6 ندارند و همانطور که قبلاً اشاره شد هدایت این بسته ها به صورت نرم افزاری باعث کندی روند حرکت خواهد شد . در نتیجه بسیاری از متخصصان معتقد هستند که مسیر یاب های V4 به سادگی نمی توانند از عهده یک تغییر و تحول ناگهانی و وسیع در اسکلت اصلی اینترنت بر آیند . مسیر یاب ها باید ارتقاع پیدا کنند و تمام شرکتها باید از استانداردهای تقریباً مشابهی پیروی کنند که بسیار پر هزینه خواهد بود . در یک مقیاس تجاری متوسط با مسیریاب های 16 Hight-Speed قیمت تمام شده به راحتی به حدود یک میلیون دلار خواهد رسید . توسعه IPv6 بدین معنی است که هر نرم افزاری که از اینترنت استفاده می کند احتیاج دارد مجدداً پیکریندی شود . همه جستجوگرهای اینترنت بر روی تمام کامپیوتر ها ، تمامی Outlook Express ها و همه سرورهای اینترنت برای پاسخ گویی به آدرس های 128 بیتی احتیاج به ارتقاء پیدا می کنند . یکی از راه حل های موجود برای تغییر حالت این است که همه کامپیوترها آدرس های IPv4 و IPv6 را باهم داشته باشند . با این روش مشکل یافتن زمان مناسب برای توسعه عمومی سیستم ها به IPv6 حل خواهد شد . چون ممکن است بعضی از افراد در بعضی از جاها هنوز دارای سیستم V4 باشند که در نتیجه قادر به ایجاد ارتباط با شما که سیستم خود را به V6 ارتقاء داده اید نخواهند بود . کارکرد سیستم در این روش بدین طریق است که : فیلد Versionشماره نسخه پروتکل برای IPv6 همیشه 6 است . کما اینکه برای IPv4 نیز همیشه 4 است !!! در دوران گذار از IPv4 به نسخه جدید که ممکن است یک دهه طول بکشد ، مسیریابها قادرند با بررسی این فیلد تشخیص بدهند که با چه نوع بسته ای روبرو هستند . البته از آنجایی که بررسی این فیلد به چندین دستور اجرایی cpu نیاز دارد و این کار زمان مفید پردازش هر بسته را هدر می دهد لذا در بسیاری از پیاده سازی های عملی برای اجتناب از این زمان تلفاتی ، تشخیص اینکه یک بسته از نوع IPv4 است یا IPv6 ، با استفاده از فیلد خاصی در سرآیند لایه پیوند داده ها بر عهده سخت افزار گذاشته شده است . بدین ترتیب بسته ها بر اساس نوعشان مستقیماً به نرم افزار مناسب در لایه شبکه هدایت می شوند . البته این الزام که لایه پیوند داده از جزئیات نوع بسته های لایه شبکه آگاه باشد با این اصل اساسی که «هر لایه نباید از فضای بیت هایی که از لایه بالاتر به آن تحویل داده می شود ، آگاه باشد» در تناقض است . بدون شک بحث و مناقشه بین طرفداران ایده های «انجام اصول گرایانه و صحیح کار» و «تسریع کار» همانطور که در ادامه مطالب متوجه آن خواهید شد به شدت ادامه خواهد داشت . چه کسی پذیرای اولین تغییرات خواهد بود ؟ توسط آکادمی آمریکا مردود شناخته شد ، دولت ژاپن سرمایه گذاری خود را بر روی پروژه KAME به منظور تولید یک مجموعه نرم افزاری متحدالشکل از IPv6 و تکنولوژی های وابسته به آن آغاز کرد . می کنند . در ضمن این بیت های اضافه پدید آمده علت علاقمندی ملل آسیایی را به IPv6 مشخص می کند . بر طبق آمارهای تجاری DSL کمی بیش از 3 میلیارد از 4 میلیارد آدرس های 32 بیتی IPv4 به ISP های آمریکایی اختصاص دارد ، این در حالیست که چین و کره جنوبی که 4/1 میلیارد نفر جمعیت جهان را دارا هستند به ترتیب 5/38 میلیون و 5/23 میلیون آدرس اختصاصی دارند . پس آیا باز هم جای تعجبی باقی می ماند که چرا این کشورها از IPv4 چندان راضی نباشند ؟ IPv6 چیست و چرا اهمیت پیدا کرد؟ که برای انتقال بسته‌های اینترنتی که به آنها Packet گفته می شود به وجود آمد . شما می توانید Packet ها را به عنوان کارت پستال های کوچک دیجیتالی در نظر بگیرید که اندازه هر کدام 500 بایت است . (البته این اندازه ، در شرایط گوناگون متفاوت خواهد بود) و آدرس فرستنده و گیرنده بر روی آن قرار گرفته است . برای شناسایی این Packet ها ، لازم است کامپیوترهای روی شبکه با یک زبان پایه ای و واحد با یکدیگر ارتباط برقرار کنند . طراحان کامپیوتر این زبان را Protocols نامیدند . امروزه اینترنت از نسخه چهارم پروتکل های اینترنتی (IP) استفاده می کند . نسخه 1 تا 3 هرگز در خارج از آزمایشگاهها به کار برده نشد ، همین اتفاق برای نسخه پنجم نیز افتاد اولین برخوردها با IPv6 به خاطر پرهزینه بودن و تغییرات نه چندان مثبت که در نگاه اول به طرح‌های اولیه IPv6 به چشم می‌خورد مانند کندتر بودن پروتکل‌های موجود در نسخه جدید و نیز تکیه کردن زیاد IPv6 بر روی سیستم ارتباطی Peer-to-Peer از جمله خطایابی و امنیت این طور تصور می‌شد که تکنولوژی IPv6 راه به جایی نخواهد برد . ولی بعدها با تکمیل طرح و مقایسه هایی که با نسخه قبلی صورت گرفت ، اشتباه بودن این تصورات کاملا مشخص شد و IPv6 به وجود آمد و کدی که به کامپیوترها اجازه ایجاد ارتباط بر روی شبکه‌های با معماری IPv6 را می‌دهد هم اکنون بر روی نسخه جاری Macos ، Linux ، Windows XP و نسخه‌های گوناگون Unix وجود دارد . مسیریاب که هم اکنون به وسیله Cisco ساخته می‌شوند ، آماده پاسخگویی به IPv6 می‌باشند . حتی تلفن‌های همراه بعضی از شرکتها از جمله Nokia خود را آماده می‌کنند . خلاصه تمام دنیا برای شرکت درمهمانی IPv6 در حال تدارک لباس مناسبی هستند .
IPv6 در آسیا شتاب بیشتری نسبت به دیگر جاهای دنیا گرفته است ، هنگامی که پروتکل های شبکه ای ابتدا
KAME شامل محققانی از NEC , Hitachi , Fujitsu , Yokogawa Electric , Toshiba , Internet Initiative Japan بود
KAME در ژاپن مورد بهره برداری قرار گرفت و قسمت وسیعی از شبکه پایه ای ژاپن هم اکنون از آن استفاده
این همه بیت اضافی ، مجانی به دست نمی آید ؟!
برای پاسخ به این پرسش به مقداری بازبینی روی طبیعت شبکه احتیاج داریم . اینترنت مجموعه‌ای گسترده است
