***شبکه و کامپیوتر***
پیکربندی اتوماتیک stateless : پیکربندی اتوماتیک IP در IPv4 از طریق سرویس دهنده DHCP انجام می شود. در IPv6 این کار توسط DHCPv6 انجام خواهد شد. در IPv6 این وضعیت توسعه و به پیکربندی اتوماتیک stateless تعمیم یافته است. با استفاده از پیکربندی اتوماتیک stateless به دستگاه ها اجازه داده می شود که پیکربندی آدرس های IPv6 خود را از طریق ارتباط با یک روتر مجاور انجام دهند .با این که پیکربندی اتوماتیک stateless برای اکثر محیط ها دارای مزایائی است ،ولی در شبکه هائی که دارای تعداد زیادی از دستگاه ها با قابلیت محدود مدیریتی می باشند، مسائلی را به دنبال خواهد داشت. یک شبکه مبتنی بر تعداد زیادی سنسور که ممکن است شامل میلیون ها دستگاه بی سیم راه دور باشد که صرفا" بر روی شبکه قابل دسترس می باشند ، نمونه ای در این زمینه است. پیکربندی اتوماتیک به سازمان ها کمک خواهد کرد که هزینه نگهداری و مدیریت شبکه خود را کاهش دهند .با این که پیکربندی اتوماتیک آدرس دهی خصوصی موسوم به APIPA برگرفته از Automatic Private IP Addressing ، دارای خصایص مشابهی در خصوص پیکربندی است ولی ماهیت آن با پیکربندی اتوماتیک stateless کاملا" متفاوت است APIPA از یک محدوده خاص فضای آدرس دهی IPاز محدوده IP:169.254.0.1 تا IP:169.254.255.254 در مواردی که یک سرویس دهنده DHCP در شبکه موجود نباشد و یا سرویس گیرنده قادر به برقراری ارتباط با آن نباشد، استفاده می نماید. از پروتکل ARP برگرفته از Address Resolution Protocol به منظور بررسی منحصربفرد بودن آدرس IP بر روی یک شبکه محلی (LAN ) استفاده می گردد. زمانی که یک سرویس دهنده DHCP در دسترس قرار بگیرد، آدرس های IP سرویس گیرندگان به صورت اتوماتیک بهنگام خواهند شد . شاید نیاز به توسعه تعداد آدرس های IP با توجه به وضعیت بحرانی موجود به عنوان یکی از اهداف مهم طراحی و پیاده سازی IPv6 ذکر شود ولی تمام داستان به اینجا ختم نمی شود و دلایل متعدد دیگری نیز در این زمینه مطرح می باشدIPv6. بگونه ای طراحی شده است تا ضمن ایجاد یک محیط همگرا زمینه استفاده از صوت ، تصویر و سرویس های داده را بر روی شبکه ای با زیرساخت IP فراهم نماید . بدین منظور،امکانات و پتانسیل های پیشرفته ای در IPv6 پیش بینی شده است : افزایش فضای آدرس دهی : یکی از مهمترین مزایای IPv6 ، افزایش تعداد فضای آدرس دهی است. فضای آدرس دهی IPv6 به اندازه ای زیاد است که شاید نتوان آن را با فضای آدرس دهی IPv4 مقایسه نمود. در IPv4 ، تعداد 4,294,967,296 فضای آدرس دهی وجود دارد در حالی که این عدد در IPv6 به عدد 340,282,366,920,938,463,463,374,607,431,768,211,456 می رسد. افزایش آدرس های سراسری قابل روت به سازمان ها این اجازه را خواهد داد که مسیر خود را از آدرس های IP غیرقابل روت ارائه شده توسط NAT جدا نموده و برنامه های مورد نیاز خود را در یک محیط واقعی end-to-end استفاده نمایند . البته همانطور که همه طرحهای جدید درابتدا دارای مشکلات فراوانی بوده‌اند ، IPv6 نیز از این مورد مستثنی نبود طرحهای گوناگونی که داده می‌شد و اختلاف نظرها و ایرادهای که به این طرح گرفته می شد باعث کندی روند جایگزینی می‌شد که بیشتر این طرحها الگوهای مشابه سازی شده‌ای از الگوهای قبلی بودند ، از این جمله می‌توان به طرح CLNP اشاره کرد که بسیار شبیه IP بود ولی به علت اینکه پشتیبانی ضعیفی از نوع خدمات (Type of service ) می کرد – خصوصیتی که برای انتقال کارآمد داده‌های چند رسانه‌ای به شدت به آن نیاز بود – شکست خورد . طرح فعلی IPv6 ترکیبی از سه طرح برتر است در ژورنال IEEE Network منتشر شده است . یا کمرنگ کرده و ویژگیهای جدیدی به آن افزوده است . به طور کلی IPv6 با IPv4 سازگار نیست ولی با تمام پروتکل‌های جانبی اینترنت مثل DNS , BGP , OSPF, IGMP , ICMP, UDP , TCP سازگار است . در خصوص اطلاعات بیشتر در مورد ویژگیهای اساسی IPv6 می‌توانید به RFC های 2460 تا 2466 مراجعه کنید . یک راه حل اساسی: موسسات کوچک اما مؤثر در شبکه می‌توانند با تطبیق سیستم های داخلی خود باIPv6 مفید واقع می‌شوند . سپس این بخش های کوچک باید به یکدیگر پیوند داده شوند ومحدوده های وسیع‌تری را در بر بگیرند . این در حالی است که به نظر می رسد ISP های مهم آمریکا علاقه چندانی به سرمایه گذاری در مورد ارتقا اسکلت اصلی اینترنت آمریکای شمالی از V4 به V6 ندارند مگر اینکه تغییر به وسیله بعضی از مشتریان عمده‌ی آنها یا دولت اجباری شود . البته در این مورد دولت آمریکا کمیته‌های مختلفی را تشکیل داده و بحث‌های فراوانی در این کشور انجام گرفته و سرانجام پس از تاخیر نسبتا زیادی تصمیم به این تغییر گرفته شده و این کار که مسلما در کشور آمریکا به تغییرات و هزینه‌های بیشتری نسبت به سایر جاهای دنیا احتیاج دارد به NAv6TF یاIPv6 Task Force North American سپرده شد، این کمیته هماهنگیهای بین شرکتهای خصوصی ونظامی آمریکا که نقش مهمی در سیستم ارتباطی این کشور دارند به عمل آورد ، که نتیجه نهایی آن پروژه‌ای به نام Moonv6 شد و قرار است در آمریکای شمالی به مرحله اجرا در می آمد . هدف نهایی آن تغییر کامل سیستم به IPv6 تا فوریه 2008 بود . روند تغییر و رشد IPv6 به نظر می رسد احتمال به نتیجه رسیدن ای تغییر و تحول در آینده نزدیک بسیار کم خواهد بود ، چون هنوز بر روی نحوه دقیق عملکرد و تغییراتی که در جزئیات IPv6 در مورد پیکر یندی بسته های اطلاعاتی باید صورت بگیرد بحث هایی در جریان است . با این وجود یکی از توافقها تقابل توجه RISP یا Realm Specific Internet Protocol می باشد که برای جایگزینی با NAT طراحی شده است . این روش اجازه می دهد که نهادهای وابسته به اینترنت آدرس های 32 بیتی و آدرسهای خصوصی خود را نگهداری کنند و مجبور به تغییر آن نباشند و مشکلات ناشی از Packet ها را در IPv4 حذف کنند . به عنوان مثال یک آدرس در IPv6 در ابتدا شکلی به صورت 8000:0000:0000:0000:0123:4567:6538:89AB:2617 داشت ، که با بهینه سازی هایی که انجام شد به صورت 8000:::0123:4567:6538:89AB:2617 در آمد . نهایتاً آنکه آدرس های IPv4 را می توان با یک جفت :: و سپس آدرس نقطه دار قدیمی ، نشان داد : ::192.31.20.46 مشکلی که RISP حل کرد این بود که دیگر احتیاجی به تغییر نرم افزارهای اینترنتی مانند جستجوگرهای اینترنتی و e-mail خوان ها نبود ولی مشکلی که همچنان باقی ماند نیاز به تغییر اساسی بر روی سیستم های عالی بود .
امکانات و ویژگی های جدید IPv6
IPv6 به خوبی اهداف مورد نظر را برآورده می‌کند . ویژگیهای خوب IPv4 را نگه داشته ، ویژگیهای بد را کنار گذاشته
